Nieuws

25 april 20024, verjaardag Nova

Vandaag vieren we de verjaardag van Nova. Ze wordt 7 jaar. We hebben een dubbel gevoel omdat als we Skye, het zusje van Nova, in maart 2020 niet hadden moeten laten inslapen zij nu ook 7 was geworden.Ze is alweer 2,5 jaar bij Ralph, Ingrid, Demi en Ryan. Ze doet het goed! Na de eerste moeilijke maanden heeft ze zich helemaal aangepast aan haar nieuwe woonomgeving en haar nieuwe baasjes. Ook buiten gaat het inmiddels goed. Het blijft oppassen met andere honden maar ze is een stuk rustiger geworden. Ik laat ze regelmatig tussen de middag uit als Ralph en Ingrid op kantoor moeten werken. Ik loop dan met haar een vast rondje van ongeveer een half uur. Ze vindt dat heerlijk en weet dat ik brokjes in mijn jaszak heb. Als we dan thuiskomen merk je dat ze ouder wordt, ze gaat op haar plek liggen en slaapt dan de hele middag

Toch weer een Duitse Dog in de familie en een heel bijzondere! (november 2021)

Het was op de verjaardag van Corry in november 2021 dat onze schoondochter Ingrid ons een bericht toestuurde. Het was van Patty, de eigenaresse van de Duitse Doggen kennel de Blue Jewels. Dat is de kennel waar Skye geboren is. In het bericht stond een foto van een blauwe dog met een toelichtende tekst: Zij, het was een teef, had Patty anderhalf jaar geleden bij de toenmalige eigenaar weggehaald. Ze had ze daar in een zwaar verwaarloosde toestand aangetroffen in de tuin. Ze was er slecht aan toe en was ook nog zwanger. Patty heeft de eigenaar opgewacht en hem te verstaan gegeven dat ze de dog mee zou nemen. Patty heeft haar anderhalf jaar verzorgd en ze is nu weer opgeknapt. Een aangrijpend verhaal. Het bijzondere komt nog. Als Ingrid doorvraagt blijkt dat het een zusje van Skye is.
Heel apart. Ingrid, Ralph overleggen met elkaar wat te doen. Natuurlijk bespreken ze het ook met Demi en Ryan. Ze besluiten te gaan kijken. Om een lang verhaal kort te maken: eind november halen ze Nova op en sindsdien is er weer een dog in de familie.

Merkbaar is dat ze veel heeft meegemaakt maar wat precies weten we niet. Betekent dat we ze de tijd moeten geven om te wennen en uitproberen wat niet en wel kan met haar. Als je een hond als pup krijgt kan je die helemaal opvoeden en weet je precies hoe en wat. Nu is het de tijd nemen. We zijn nu een paar maanden verder. Ze is al goed gewend aan de nieuwe omgeving en de familie. Buiten is het merkbaar dat ze niet echt gesocialiseerd is maar langzaamaan gaat dat wel beter. Haar loslaten en spelen met andere honden is (nog) niet haalbaar. We zien wel hoe ze zich ontwikkelt. Geduld is een schone zaak. Aan ons is ze ook al gewend en als het nodig is passen we op en is ze bij ons. Twee keer per week maak ik een wandeling met haar in het bos. Zo went ze ook aan andere honden alhoewel het iedere keer weer opletten is. Als ik bij Ralph en Ingrid aankom staat ze al te springen. Ik ben voor haar het signaal: we gaan naar het bos! Overigens lijkt Nova spreken op Skye maar dat is niet zo vreemd. Ze wordt in april al weer vijf jaar. Hopelijk heeft ze nog een paar jaar een fijn leven na de eerste slechte jaren.

Onze eigen Buddy Bear Schnute

In Berlijn kom je op veel plaatsen Buddy Bears (www.buddy.baer.com) tegen. Ze zijn allemaal verschillend. Ik wilde al langer een eigen Buddy Bear. Die in Berlin staan zijn twee meter hoog maar je kunt ze ook kopen van een meter hoog. Ik had me al lange tijd geleden voorgenomen er een te kopen De oorspronkelijke planning was er een te kopen als we een keer weer op bezoek in Berlijn waren maar door de Corona was dat geen optie. Ik had begin november contact opgenomen met de Buddy Bear organisatie in Berlijn. Ik kon hem gewoon via hen kopen en hij werd dan per pakketpost geleverd. We wilden hem graag nu toch maar kopen ter gelegenheid van ons 50 jarig huwelijk op 23 november 2020. In de week voor 23 november hadden we Ralph verteld dat we niet wilden wachten tot we weer een keer naar Berlijn kunnen reizen.                                                                                                                                                                          

Het is donderdagavond 19 november als er bij ons gebeld wordt. Het zijn Ralph en Ingrid, we hadden niks afgesproken. Niet lang daarna was duidelijk waarom ze langs kwamen. Ralph haalde een brief uit zijn jaszak en begon die voor te lezen. Ging over ons 50 jarig huwelijk. Toen hij klaar was liep hij naar de gang en kwam met een grote doos binnen. Ik kreeg al een vermoeden gezien het formaat. Toen we de doos open maakten kwam er een grote verrassing uit: een Buddy Bear. Ralph had hem al een paar weken geleden besteld bij de zelfde organisatie waar ik mee gemaild had. Hij was net op tijd. Corry en ik waren erg blij met dit mooie en bijzondere kado. Corry was gelijk al aan het verzinnen hoe ze Buddy Bear zou gaan beschilderen, hij wordt namelijk in het wit geleverd. Ik heb de volgende dag mijn bestelling ingetrokken. Ik heb ze uitgelegd wat er gebeurd was. Ze herinnerden zich de bestelling van Ralph nog. Inmiddels is de Buddy Bear klaar. Corry heeft haar best gedaan. Hij is erg bijzonder en persoonlijk geworden. Zo staat er nu een eigen Berlijnse Buddy Bear in onze woonkamer. We noemen hem Schnute naar de laatste beer die in de berenkuil in het centrum van Berlijn geleefd heeft. Hij is 11 oktober 2015 overleden. 

Vaarwel 2020, welkom 2021  

We hebben er allemaal lang opgewacht. Het afscheid van 2020. Een bewogen jaar dat in het bijzonder gekenmerkt is door het coronavirus. Het virus dat de hele wereld in zijn greep houdt. Niet dat nu ineens alles voorbij is maar er is licht in de tunnel zoals je nu steeds meer hoort. Het vaccin is er en kan begonnen worden met de inentingen. We moeten nog wel even volhouden tot een groot aantal mensen ingeënt is. De verwachting is dat het nog tot de zomer duurt voordat we weer een beetje naar normaal kunnen overgaan. Dan zal het nog niet zijn als voor de coronacrisis. Belangrijk is dat we ons aan de regels houden. Alleen het vaccin is niet voldoende. We moeten onze verantwoordelijkheid nemen want de verspreiding van het virus geschiedt door ons mensen. Met een combinatie van het vaccin en het ons houden aan de regels kunnen we het virus onder controle krijgen en houden. Ik wens een ieder een verstandig, gezond en coronavrij 2021. Blijf gezond.

Corona maakt ook mooie dingen los

Door het corona-virus is de hele wereld, dus ook Nederland, in een crisis terecht gekomen. Zowel bedrijven als particulieren worden door de crisis geraakt. Veel bedrijven hebben omzetdalingen die wel kunnen oplopen tot 100%. Particulieren maken zich zorgen om hun baan en/of hun inkomen. Ook de door de regering, overigens terechte, opgelegde regels en beperkingen leiden tot veel ongemak en verdriet. Dagelijks staat het nieuws er vol mee. In deze moeilijke tijden zie je ook bedrijven en particulieren die niet in de problemen blijven hangen maar er in slagen in oplossingen te denken en te handelen. Hoe kan ik toch mijn bedrijf open houden? Hoe kan ik toch contact hebben met mijn ouders of oma en opa in het verzorgingstehuis enzovoort. Het is fantastisch te zien hoeveel bedrijven en mensen in oplossingen denken en handelen. In deze barre tijden blijken mensen heel creatief te worden en niet in problemen denken maar in oplossingen. 

Skye ingeslapen op 20 maart 2020

Ralph en Ingrid hebben hun Duitse Dog Skye moeten laten inslapen. Ze was nog geen drie jaar.                                                               Voor meer informatie klik hier

De val van de Muur 30 jaar geleden

Zaterdag 9 november 2019 is het dertig jaar geleden dat de Muur in Berlijn gevallen is. Hertha BSC, mijn club in Duitsland, speelt op die dag een thuiswedstrijd tegen Leipzig. Speciaal voor deze wedstrijd op deze bijzondere dag spelen ze in het shirt dat zij in 1989 ook droegen met op de voorkant de Berlijnse Beer. In Berlijn wordt bij de Brandenburger Tor op 9 november een groot concert gegeven met  nationale en internationale artiesten.

Gedenkwaardige persconferentie Günter Schabowski 

Het is donderdag 9 november 1989. Aan het begin van de avond staat een persconferentie gepland van Günter Schabowski, de schoolvriend van mijn vader, met de internationale pers. De persconferentie wordt gehouden in het internationale perscentrum in de Mohrenstrasse in Berlijn en wordt live uitgezonden door de DDR-televisie. Het lijkt eerst een gewone persconferentie te worden. Vandaag is de tiende vergadering van het Zentralkomitee van de SED partij gehouden. De SED staat zwaar onder druk door de vele demonstraties die al langer in DDR  steden gehouden worden en de vele DDR-burgers die via Hongarije naar het Westen vluchten. Het eerste uur gaat over de hervormingen binnen de partij, de economie en de maatschappij. Als er een vraag wordt gesteld over de nieuwe reizenwet komt er een omslachtig antwoord. Als laatste zegt Schabowski: “Deshalb haben wir uns dazu entschlossen, heute eine Regelung zu treffen, die es jedem Bürger der DDR möglich macht, über die Grenzubergangspunkte der DDR auszureisen” (Daarom hebben we besloten om vandaag een regeling te treffen die het voor iedere burger van de DDR mogelijk maakt via de grensovergangen van de DDR het land uit te reizen). Na dit antwoord van Schabowski gaat er een geroezemoes door de zaal. Peter Brinkmann, verslaggever van Bild, vraagt wanneer de regeling ingaat. Op dat moment begint Schabowski in zijn aantekeningen te bladeren die hij kort daarvoor van SED-secretaris-generaal Egon Krenz gekregen heeft. “Das tritt nach meiner Kenntnis ……. ist das sofort, unverzüglich” (Voor zover ik weet …… dit is direct, onmiddelijk) zegt hij. Tot nu toe speelt alles zich af in het perscentrum en op de DDR-televisie. Na de laatste uitspraak van Schabowski gaat het nieuws de hele wereld door. Door de onduidelijkheid die ontstaat na het antwoord van Schabowski komt de berichtgeving in Nederland traag op gang. We kijken dan ook naar de Duitse tv om de actuele berichtgeving te volgen. De onverwachte mededeling zorgt voor grote onzekerheid bij de aanwezige journalisten en bij de bevolking. Bij de grensovergangen blijken ook de bewakers volledig verrast te zijn door de ontwikkelingen. Net voor middernacht besluit de bevelhebber van de grensovergangen de grens te openen. Er heerst in eerste instantie ongeloof maar al snel passeren Oost-Duitsers de grens en worden met applaus in West-Berlijn ontvangen. Wij volgen de berichtgeving met grote interesse. Het is al in de kleine uurtjes als we naar bed gaan. Donderdag 9 november 1989 is een dag om nooit te vergeten. Mijn halfzus Evelyn is op 9 november jarig. Een mooier cadeau kan ze zich niet wensen. De volgende ochtend bel ik mijn vader om te horen hoe hij de val van de muur beleefd heeft. Hij is erg blij dat de muur eindelijk gevallen is en hij weer herenigd is met de familie die hij na zijn vlucht naar het westen niet meer gesproken en gezien heeft. Vannacht is mijn halfzus Evelyn met de kinderen naar West-Berlijn gekomen. Ze zitten nu bij mijn vader aan het ontbijt en vieren, iets verlaat, haar verjaardag samen met hem. Vrijdag 10 november valt het Algemeen Dagblad op de deurmat. Ik ben nieuwsgierig naar de berichtgeving over de val van de muur. Ik sla de krant open en op de voorpagina staat een grote foto van een hijskraan die een stuk uit de muur takelt. Ik knipper een paar keer met mijn ogen. Zie ik het goed. Op het stuk van de muur dat opgetakeld wordt staan de letters ‘BLICK’ en daarnaast een hakenkruis. Dit is de exacte plek waar we op zaterdag 30 september, een dag voor marathon, een foto van Ger Mastenbroek en Ali en Adrie van Delft hebben gemaakt. Hoe is het mogelijk. Toeval? Daar geloof ik niet in, dit heeft zo moeten zijn. Ik neem direct contact op met de fotograaf die de foto gemaakt heeft en bestel een afdruk bij hem. De dagen daarna gebeurt er van alles in Berlijn. We realiseren ons ook dat mijn vader op tijd gevlucht is. Hij valt nog in de oude regeling en krijgt een uitkering op basis van het aantal door hem gewerkte jaren vanaf de oorlog tot het moment dat hij zich in 1988 als vluchteling in West-Berlijn melde. Nu de grens open is zullen de nieuwe regelingen leiden tot mindere hoge uitkeringen. Hij is dus net op tijd gevlucht. Op 9 november is niet alleen de muur maar ook de DDR gevallen.

Presentatie autobiografie

Op 19 januari 2019 was het dan eindelijk zover. Na ruim vier jaar schrijven en werken aan mijn autobiografie heb ik hem gepresenteerd. De opkomst was groot. Honderd mensen hadden gereageerd op de uitnodiging en zich aangemeld. Helaas moesten er een aantal wegens griep afzeggen maar uiteindelijk waren er ruim 90 mensen aanwezig. Familie, vrienden, kennissen, buren en ex-collega's. Zij hebben allemaal een rol gespeeld in mijn en ons leven en komen in mijn autobiografie voor. De bijeenkomst had een hoog reünie gehalte. Veel mensen ontmoetten oude bekenden en er werd veel bijgepraat. De sfeer was erg gezellig en iedereen had het naar de zin. Tijdens het officiële gedeelte heb ik een toelichting gegeven over de achtergronden van het ontstaan van mijn autobiografie, de aanpak, het proces, mijn ervaringen en een aantal aspecten die mij opgevallen en bijgebleven zijn tijdens het schrijven. Onze zoon Ralph overhandigde ik daarna het eerste exemplaar, bestemd voor hem en Ingrid. Daarna kregen onze kleinkinderen Demi en Ryan een eigen boek. Na het officiële gedeelte was er gelegenheid om verder met elkaar bij te praten. Voordat de mensen naar huis gingen kregen ze de het door hen bestelde exemplaar van mijn autobiografie. Ik kijk met veel voldoening terug op een geslaagde middag met veel oude bekenden en veel positieve reacties. Met spanning wacht ik de reacties af als ze het boek gelezen hebben. Dat is op zich nog een hele opgave, 296 bladzijden (592 pagina's) met in totaal 262310 woorden.