Peter Zwiersch

So ist das Leben - mein Leben - eben
 

Onze Duitse Doggen

 

Corry en ik zijn dol op dieren en in het bijzonder op honden. Ons ras is de Duitse dog. In de periode van 1975 tot en met 1999 hebben we drie Duitse doggen gehad. Onze eerste Duitse dog is Yadwiga (15 januari 1975 - 17 december 1981). De tweede was Zara (3 decem-ber 1986 - 29 april 1994) en de laatste was Elza (14 juni 1992 - 26 april 1999). Alle drie de doggen kwamen uit Kennel De Maxior in Budel-Dorplein.

Toch weer een Duitse Dog in de familie en een heel bijzondere! (april 2022)

Het was op de verjaardag van Corry in november 2021 dat onze schoondochter Ingrid ons een bericht toestuurde. Het was van Patty, de eigenaresse van de Duitse Doggen kennel de Blue Jewels. Dat is de kennel waar Skye geboren is. In het bericht stond een foto van een blauwe dog met een toelichtende tekst: Zij, het was een teef, had Patty anderhalf jaar geleden bij de toenmalige eigenaar weggehaald. Ze had ze daar in een zwaar verwaarloosde toestand aangetroffen in de tuin. Ze was er slecht aan toe en was ook nog zwanger. Patty heeft de eigenaar opgewacht en hem te verstaan gegeven dat ze de dog mee zou nemen. Patty heeft haar anderhalf jaar verzorgd en ze is nu weer opgeknapt. Een aangrijpend verhaal. Het bijzondere komt nog. Als Ingrid doorvraagt blijkt dat het een zusje van Skye is.
Heel apart. Ingrid, Ralph overleggen met elkaar wat te doen. Natuurlijk bespreken ze het ook met Demi en Ryan. Ze besluiten te gaan kijken. Om een lang verhaal kort te maken: eind november halen ze Nova op en sindsdien is er weer een dog in de familie.
Merkbaar is dat ze veel heeft meegemaakt maar wat precies weten we niet. Betekent dat we ze de tijd moeten geven om te wennen en uitproberen wat niet en wel kan met haar. Als je een hond als pup krijgt kan je die helemaal opvoeden en weet je precies hoe en wat. Nu is het de tijd nemen. We zijn nu een paar maanden verder. Ze is al goed gewend aan de nieuwe omgeving en de familie. Buiten is het merkbaar dat ze niet echt gesocialiseerd is maar langzaamaan gaat dat wel beter. Haar loslaten en spelen met andere honden is (nog) niet haalbaar. We zien wel hoe ze zich ontwikkelt. Geduld is een schone zaak. Aan ons is ze ook al gewend en als het nodig is passen we op en is ze bij ons. Twee keer per week maak ik een wandeling met haar in het bos. Zo went ze ook aan andere honden alhoewel het iedere keer weer opletten is. Als ik bij Ralph en Ingrid aankom staat ze al te springen. Ik ben voor haar het signaal: we gaan naar het bos! Overigens lijkt Nova spreken op Skye maar dat is niet zo vreemd. Ze wordt in april al weer vijf jaar. Hopelijk heeft ze nog een paar jaar een fijn leven na de eerste slechte jaren.

Weer een Duitse Dog en toch ook weer niet (juni 2017)

Sinds juni 2017 hebben we weer dog in de familie. Niet wij maar Ralph en Ingrid hebben een blauwe dog: SkyeZij is geboren op 25 april 2017. Omdat Ingrid twee dagen in de week op kantoor werkt is Skye die dagen bij ons. En ook tijdens vakanties logeert ze bij ons. Wij genieten volop van haar. 's Morgens ga ik met haar naar het bos waar we haar vriend Figo, een Rodesian Ridgeback, ontmoeten. Die twee zijn aan elkaar gewaagd. Ze rennen en spelen met elkaar. Af en toe nemen ze even pauze en daarna gaat het weer volle bak. Tegen elkaar op springen, de poten op elkaars schouders en in elkaars oren bijten. Fantastisch. Aan het eind van onze wandeling gaat Figo met zijn baas rechtdoor en wij gaan linksaf. Ook dat weten ze precies, zonder problemen lopen ze met hun baas mee. Thuis gekomen ploft Skye neer en slaapt ze de hele ochtend. Zo moe krijg je ze met wandelen niet.                                              

Afscheid van Skye

Vrijdag 20 maart is Skye, de Duitse Dog van Ralph en Ingrid, ingeslapen. Twee weken geleden is er in het Dierengeneeskundig Centrum in Utrecht een scan gemaakt en geconstateerd dat ze een tumor in haar neus/hoofd had. Opereren was niet mogelijk en een andere behandeling was ook geen optie. Ze hadden geen andere keuze dan haar te laten inslapen. Skye was nog geen drie jaar. Ze was iedere week minimaal een dag bij ons en dus ook "onze" dog.  Ze is thuis op haar eigen plek ingeslapen wat onder de gegeven omstandigheden het mooiste is. Iedereen die een hond heeft of van honden houdt weet hoe moeilijk het is. Het zal wel even duren voordat Ralph, Ingrid, de kinderen en wij dit verlies verwerkt hebben. De mooie herinneringen blijven.

 




 

                                                                     Links Zara, boven Yadwiga en onder Elza