Mijn autobiografie

Aanleiding en realisatie

Het is begonnen tijdens de leergang Coaching die ik in 2009 bij het Europees Instituut in Driebergen volgde. In het kader van het onderdeel persoonlijke effectiviteit kreeg ik de opdracht mijn biografie te schrijven. De verwachting was niet dat je een heel boekwerk schreef maar dat je je beperkte tot de hoofdzaken. Het werd uiteindelijk een verhaal van 11 bladzijden. Ik vond het heel leuk en interessant om te doen. Ik had wel wat informatie over mijn jeugdjaren maar niet alles meer paraat. Veel speurwerk dus. Ik werd ook geconfronteerd met het gegeven dat ik niks meer aan mijn ouders kon vragen. Die leefden allebei niet meer. Nadat de biografie zijn functie in het programma had vervuld ging ik verder met de leergang. Ik nam me toen voor om in een later stadium, als ik meer tijd zou hebben, mijn volledige autobiografie te gaan schrijven. Ik realiseerde me namelijk dat er een moment komt dat Corry en ik er ook niet meer zijn. Hoewel Ralph wel veel over ons weet maar veel minder of bijna niets over onze ouders en grootouders, leek het mij een goed idee verhalen over ons en over hen op te schrijven. Onze kleinkinderen Demi en Ryan zijn nog jong en weten eigenlijk niks over ons leven anders dan wat wij hun verteld hebben, wat ze met ons beleefd hebben. Ik vond het dan ook belangrijk om mijn auto-biografie te gaan schrijven zodat ze kunnen lezen hoe wij geleefd hebben en wat we allemaal hebben meegemaakt, zowel privé als in het werk. Natuurlijk loopt Berlijn als een rode draad door ons leven. 

In het voorjaar 2014 heb ik de draad opgepakt en ben ik begonnen met schrijven. Ik ben uitge-gaan van de 11 bladzijden die ik al geschreven had in 2009. Om er een kop en start aan te geven kies ik ervoor te starten in 1943, het jaar dat mijn moeder van Rotterdam naar Potsdam verhuisde en te stoppen op mijn 65 ste verjaardag op 12 juni 2016. Ik koos er verder voor gehele periode in blokken te knippen. Het eerste blok van 1943 -1969, dan de zeventiger jaren, de tachtiger jaren, de negentiger jaren en als laatste 2000 - 2016. Zo kan ik per blok de informatie verzamelen en mensen, vaak oud-collega’s, benaderen die mij informatie kunnen geven over die periodes. Het gaat om mensen die een rol hebben gespeeld in mijn leven. Ik verwachte hier veel van en het leek me ook leuk oude bekenden weer eens te spreken. Vol goede moed ben ik begonnen aan de schone taak die ik mezelf opgelegd heb, niet wetende of vermoedend hoelang ik erover zou gaan doen. 

Ik hoop dat onze kleinkinderen en wellicht later hun kinderen na het lezen een goed beeld zullen hebben van mijn voorgeschiedenis en ons leven. Tevens hoop ik dat familie,vrienden, kennissen en oud-collega’s door het lezen van de autobiografie een stuk eigen geschiedenis herbeleven.